Czy wilki mogą być grube?
Ile jedzą wilki?

„Od jednego końca do drugiego układ pokarmowy wilka jest przystosowany do przetwarzania materii zwierzęcej – do jej chwytania, rozdzierania, trawienia i eliminowania. Układ pokarmowy wilka musi być przystosowany do długich głodówek, jak i gromadzenia pożywienia ponad potrzeby. Związane to jest z dużą nieregularnością w zdobywaniu pokarmu.

ZĘBY

Na przednim końcu tego systemu łatwo dostrzec wyspecjalizowane przednie zęby typowego mięsożercy. Przednie zęby wilka są ostre i spiczaste oraz przystosowane do przebijania i cięcia . Najbardziej przydatne pod tym względem są masywne kły, ale i siekacze są ważne, ponieważ stanowią potężny zacisk podtrzymujący kły. Wilki potrafią uczepić się zadu szybko poruszającego się zwierzęcia i być ciągnięte bez rozluźniania chwytu.

Za kłami wilka znajdują się rzędy spiczastych zębów przedtrzonowych i trzonowych, przydatnych do rozdzierania i ścinania po zabiciu zwierzęcia. Czwarte górne zęby przedtrzonowe i pierwsze dolne zęby trzonowe służą do przecinania ścięgien i małych kości oraz do gryzienia dużych kości.
Masywne tylne zęby trzonowe pomagają w łamaniu i kruszeniu kości.

ŚLINA

Wilk mało przeżuwa; jego ślina prawdopodobnie nie zawiera nawet enzymu trawiennego, który występuje u wielu innych gatunków, ponieważ nie występuje u psa (Whitney, 1949). Zamiast tego ślina wilka jest prawdopodobnie najbardziej użyteczna jako lubrykant, ponieważ zwierzę po prostu rozrywa duże kawałki mięsa i przełyka je w całości.
Wielkość kawałków zdobyczy połykanych w całości przez wilka jest imponująca. Na Alasce jeden żołądek wilka zawierał następujące części karibu: ucho, język, wargę, dwie nerki, wątrobę i tchawicę, a także włosy i duże kawałki mięsa (Kelly, 1954). Podczas tego samego badania w żołądku innego wilka znaleziono dwa całe języki karibu.

JĘZYK

Działanie języka wilka prawdopodobnie pomaga zwierzęciu w przełykaniu tak dużych elementów. Ten organ jest długi i giętki i może być używany do pomocy w zlizywaniu mięsa z kości, ponieważ
jego powierzchnia jest pokryta setkami wypustek zwanych brodawkami.Ponadto bez wątpienia pomaga zwierzętom w zlizywaniu krwi która spływa na ziemię lub śnieg. Jednym z najważniejszych zastosowań języka wilka jest woda pitna, która jest niezbędna w procesie trawienia.

ŻOŁĄDEK

Żołądek wilka jest prosty w porównaniu z żołądkiem wielu roślinożerców, ponieważ jego dieta składa się prawie wyłącznie z wysoce skoncentrowanych i łatwostrawnych tłuszczów i białek.
Jednak wilk potrzebuje żołądka o dużej pojemności, ponieważ nie może jeść, kiedy chce. Podczas gdy roślinożerca może skubać roślinność w dowolnym momencie, wilk zwykle musi znaleźć, ścigać zdobycz i zabić zwierzę, zanim będzie mógł jeść. A kiedy następuje uczta musi pożreć jak najwięcej , bo w innym przypadku straci upolowane zwierzę na rzecz innych drapieżników lub padlinożerców. Duża pojemność żołądka pomaga rozwiązać ten problem.
Według Whitneya (1949) żołądek psa może pomieścić ok. 4 litrów jedzenia. Chociaż nie ma dostępnych danych dotyczących objętości żołądka wilka, bez wątpienia jego pojemność jest duża. Są wzmianki w literaturze o wadze wilczych żołądków zawierających pożywienie. W Wood Buffalo Park w Kanadzie zważono żołądki wszystkich wilków, które padły z powodu zatrutej przynęty. Dwa żołądki były puste, ale średnia waga czterdziestu siedmiu, które zawierały jedzenie, wynosiła 2,39 kg; dwa najcięższe ważyły ​​po 4,95 kg (Fuller i Novakowski, 1955). Ponieważ wilki zjadły zatrute przynęty, możemy przypuszczać, że mogły zjeść więcej, gdyby nie umarły.

Najcięższa zawartość żołądka wilka zabitego podczas badań w Rosji ważyła 5,94 kg (Makridin 1962). Jednak zawartość składała się głównie z niestrawionej sierści i kości. Tak więc badacz pomyślał, że łącznie z pokarmem, który musiał już zostać strawiony, całkowita ilość zjedzona jednorazowo mogła przekraczać 9 kg.
Żołądek jest narządem magazynującym, pozwalającym na gromadzenie bardzo dużej ilości pokarmu, czasem w bardzo krótkim okresie.
Pominiemy działania trawienne odbywające się w jelicie cienkim i grubym.
Dość powiedzieć, że przy końcu jelita cienkiego, wszystko, co zwykle pozostaje, to mokra kula włosów, grube kawałki skóry, zęby, kawałki ciężkich kości i inny niestrawny materiał.
Taka reszta pokarmu ,dodatkowo odwodniona, staje się odchodami .”

Zdjęcie: Krzysztof Chomicz
Fragmenty tekstu : ” The Wolf. The ecology and Behaviorof an Endangered Species „, L. David Mech