Część zęba wystająca ponad poziom dziąsła nosi nazwę korony, część tkwiąca w zębodole to jego korzeń, a na ich pograniczu leży wąski okrężny obszar zwany szyjką. Korzeń i szyjka zęba okryte są od zewnątrz cienkim płaszczem substancji zwanej cementem. Istnieje możliwość oszacowania wieku na podstawie uzębienia.Jedna z metod oparta jest na czasie wymiany poszczególnych zębów (sposób ten pozwala na precyzyjne określenie wieku tylko u osobników bardzo młodych do ok. 7miesiaca życia). Kolejna metoda oparta jest na liczbie warstw cementu na przekroju zęba. W miarę wzrostu w cemencie regularnie odkładane są na zewnątrz warstwy przyrostu rocznego. Pobiera się cały ząb (najlepiej kieł), odcina się korzeń i poddaje się odwapnieniu. Gdy korzeń jest miękki wycina się z niego skrawki, które wybarwia się odpowiednimi barwnikami.Pod mikroskopem widoczne są wtedy ciemniejsze warstwy wolniej rosnącej tkanki, które oddzielają jasne przyrosty roczne cementu. Metody te jednak odnoszą się tylko do osobników martwych. Patrząc na stopień zużycia zębów można ogólnie oszacować wiek. Wilki maja dość twarde zęby, więc stosunkowo łatwo jest określić w jakim wieku jest dany osobnik(młody, w srednim wieku czy naprawdę stary). Kiedy wilki są młode ich zęby są wręcz idealne, czyste i ostre, natomiast osobniki stare maja prawie całkiem zużyte uzębienie. Tempo w jakim następuje starcie zębów zależy od rodzaju pokarmu.

(H.Okarama 1992r.,Voyageurs Wolf Project, zdjęcia Voyageurs Wolf Project).